Asıl adı Mehmet Raşit Öğütçü’ydü. 15 Eylül 1914’te Adana’nın Ceyhan ilçesinde doğmuştu. Adana’daki Ahali Cumhuriyet Fırkası’nın kurucusu olan babası Abdülkadir Kemali Bey daha sonra partisinin kapatılması üzerine ailesiyle birlikte Beyrut’a yerleşince ortaokul son sınıfta öğrenimi yarıda bırakmak zorunda kaldı. Bir süre Beyrut’ta yaşadıktan sonra 1932’de yurda döndü; işçilik, dokumacılık, ambar memurluğu ve kâtiplik yaptı. İlk şiirlerini kaleme aldığı askerliği sırasında komünizm propagandası yapmak suçundan beş yıl hapse mahkûm oldu; Kayseri, Adana ve Bursa cezaevlerinde yattı. Bursa’da hapisli sırasında Nâzım Hikmet’le tanışması hayatı ve yazarlığı için bir nevi dönüm noktası oldu. 1943’te salıverildi, 1950’de İstanbul’a yerleşti ve sonrasında yaşamını kalemiyle kazandı.
Orhan Kemal, edebiyatımızda işçi sınıfını eserlerine taşıyan, onların dertlerini, hayatlarını, zorlu koşullardaki tutunma gayretlerini yansıtan en önemli yazarlarımızdan oldu. ‘Ekmek Kavgası’, ‘Baba Evi’, ‘72. Koğuş’, ‘Grev’, ‘Kardeş Kavgası’, ‘Murtaza’, ‘Eskici ve Oğulları’, ‘Bereketli Topraklar Üzerinde’, ‘Devlet Kuşu’, ‘Hanımın Çiftliği’, ‘Gurbet Kuşları’, ‘Yalancı Dünya’, ‘Kötü Yol’, ‘Tersine Dünya’ en bilinen eserlerindendir… Yaşamının son dönemlerinde Bulgaristan ve Romanya Yazarlar Birliği’nin davetlisi olarak, daha çok da tedavi amacıyla Sofya’ya gitti. 2 Haziran 1970’de de Sofya’da tedavi gördüğü hastanede geçirdiği beyin kanaması sonucu aramızdan ayrıldı. Toplumcu gerçekçi romanımızın en usta isimlerinden biriydi… Meraklısına not: Ailesi tarafından 1972 yılından beri yazarın ölüm yıldönümünde verilmek üzere ‘Orhan Kemal Roman Armağanı’ düzenlenmektedir.
